Meftun Şiiri - Irma Slavenka

Bir çift göz gördüm,
Kelimelerin tarifine soyunamayacağı
Yıdızların yanında parlamaktan utanacağı
Bana dokunduğu an kalbimi söküp çıkaracak
Gün batımındaki gök kubbe kadar sıcak
Öylesine sonsuz, öylesine güzel ki
Aşık olmamak ihtimal bile değildi
Bir çocuk gibi içten gülümsedi
Ve ben
Unuttum aşkın yapılmış her tarifini

Mis kokun
Erbaş'tan bir şiirmiş gibi kazındı zihnime
Gizli bir yemin özenle yazılmış kalbime
Seni bulana dek kimseyi sevmeyeceğine dair
Her nefes her nabız seninle ilgili, sana dair
Ve artık her şeyin anlamı vardı
Sen geldin ve o eski şiirlerdeki gibi
"Her şey tamamlandı."
Bir gün gidersen -ki gitme ne olur-
Kalbim hep seni anlatır ama kalemim yazmaz olur

Sen belirince gözlerimin önünde
Binlerce düğüm çözüldü içimde,
Belki aşk bu:
Adını söylemeden,
Adını her şeyde duymak.
Ve bir bakışla
Yazılmış, yazdığın ve belki yazacağın
Bütün şiirleri unutmak.