Meftun Şiiri - Hüseyin Kıvrak 2

Mısralar benim hatıralar ikimizin
Başım gözüm üstünedir isteğin
Bir hatıra kalsın dersin sen
Kırmam seni yazarım ben
Bir mısra koptu gönlümden
Sen meftun ben meftun

Ayrıldık memleketten gittik gurbete
Sevdiklerimiz kaldı memlekette
Yürüyorduk ayrı ayrı bir semtte
Rastladık birbirimize
yedi tepeli bir şehirde
Sen meftun ben meftun

Sual ederse merak edip birileri
Nereden gelmekte bu dostluğun temeli
Anlatırım yürüdüğümüz yolları bizdeki muhabbeti
Sen meftun ben meftun

Yürürdük adım adım İstanbulu
Yaşadık o yollarda dostluğu
Selam verip Eyüp Sultana
Yürürüz Fatih'e oradan
Beyazıt sultan Ahmete
Ve Süleymaniyeye
Sen meftun ben meftun

Önümüzde Unkapanı Zeyrek yokuşu
Kimse bilmez buradaki manevi dokunuşu
Kalplere gelir bir huşu
İnsanın niyetidir onun okunuşu
Sen meftun ben meftun

Şimdi maziden bahsediyoruz
Sanki geçmişe geri gidiyoruz
Eskiden mi güzeldi
Eskiler mi güzeldi
Bilemiyoruz
sen meftun ben meftun

Yıllar geçti aradan
Artık arasanda bulaman
Yaralıyız her yanımızdan
Anlarız göğsümüzde ki
Kalan sızıdan
Sen meftun ben meftun