Meftun Şiiri - Kübra Arıkan

Eşsiz bir eda ısıttı içimi, sonbaharın sonlarında
Sesini ilk defa o zaman işitti kulaklarım
Canımın cananı oldun bir gülüşünle!
Ben saatleri, sana kavuşacağım dakikalarla ezberledim
Ömrümün hazin sonuydu, sana çıkmayan uzun yollar
Ben sevmeyi, senin bahar bahçe kokundan öğrendim
Nefesimi kesen güzelliğine büründü hayallerim
Kalbim durmuş meğer senden önce,
elini tutunca anladım yaşadığımı
Masallar kadar güzeldin, sayfaları hayallerimle doldurdum
Her an mülaki günleri andım, sonumu sonuna adadım
Seninle başladı en güzel sabahlar
Yine senin gülüşünle bitirdim gecenin ayazını
Her şeye göğüs gerdim ama
bir tek senin karşında diz çöktü gönlüm
Ömrüm çiçeklendi gelişinin güzelliğiyle
Hiç bitmesin diye dualara kattım adını
Güzel bir çift olalım, iki bedende tek kalalım diye çabaladım
Kırlarda açan masum papatyalar gibiydin
Gecenin karanlığında bile fark edilirdi endamın
Ben yeşersin diye ellerimle suladım toprağını
Seninle olmaya adadım ömrümün geri kalanını.