Meftun Şiiri - Şeyda Aybar

Bir meftunum ben
Gözümde hareler
Başımda demet demet aylaklık
Sokaklarında berduşum
Kayıp şehrin
İçimde öfkem zehir
Dokunsan yanarsın
Dokunsan ölür
Zifiri kuyumdan
Firar bir damla gözyaşım
Akmamaya ant içmiş
Ne kuru ne yaş
Ne ölüm ne dirim
Ne yokum Ne de tam tamına varım
Bir araftayım yekpare
Kafamda son saç teli
Parmak uçlarıyla tutunmuş,
Düşse düşerim.
Belim bükük,
Yüklendiğim onca dertten.
Ah bir kepazelik bu düpedüz
Çıkmaz sokak
Bana zindan bir benim
Tek ışığım kalemim
Ruhum akıyor beyaz sayfalara
Simsiyah bir mürekkep
Çığlıklarım mısralar arasında
Sessiz sedasız bir uykuda
Kaldırıma çökmüşüm
Sokağı yutmuş karanlık
Beni de koynuna aldı alacak
Neyim kaldı geriye
Şu naçiz canımdan öte
Ne tutunacak bir dal ne bir sevda.
Dalaverelere yenildim
Dudaklarımda elveda,
Son bir nefes.