Meftun Şiiri - Necati Karaman

Engin ufuklara vurgun yanar aşık pür sevinçle
Gonce gül dalında suskun bülbüller düşer teşvişe
Gönüller ukbâya meftun bekler durur gündüz gece
Bülbülün avâzı mahzun her dem yanar içten içe

Bak ne güzel bahar oldu gül dalı tomurcuk doldu
Vuslata bir yol bulundu yanık gönül sükun buldu
Cümle etvâr mâna buldu yaşlı gözler sürur doldu
Olan bundan sonra oldu bi mar kalpler devâ buldu

Vuslat aşkı ne güzeldir o derdi çekenler bilir
Ahı bülbüller nedendir seherde gezenler bilir
Gönül menzili yücedir o yola girenler bilir
Gonce güller ne haldedir ancak yanık bülbül bilir

Âşık olan girer yola ukbaya vasıl olmaya
Resul rehber olur ona ram olur rah-ı mevlâya
Bülbül göncenin aşkına konar bekler gül dalına
Sende yönel hak aşkına iman hüccet olur sana