Medyamsın Şiiri - Latif Epözdemir 2

MEDYAMSIN

Medyamsın
Suyundan usulca içtiğim
Toprağını,umutla
İnatla eştiğim;
Sevdamsın sen
Tıpkı ıssızlaşan
Botan’ın gözleri gibi şarkıların.
Dünyaya
Kıl çadırların
Öfke saçan penceresinden
Haykıransın.
Gir umut ışığısın
kaç bin yıllık hasretime,
Dargeçit’te, Şırnak’ta
Ve cezire’de
Direnen onurun feryadısın.
Paramparça kimliği
Ve ayaklar altında çiğnenmiş
Gururu yatan bir halkın
Alev alev isyanısın.
Sen
Gözlerinde gül açmış
Bir bebeksin
Ayvanın
Narın zorlu hasadında
Katli reva görülmüş ikiyakada
Ödüle laik bilinmiş yeşilyurtta
İki damla kanlı göz yaşının
Öyküsünde işlidir adın.
Sen
Devleşen kavgamın sesi
Güçlenen soluğusun halkımın
Dargeçit’te, Nusaybin’de, Diyarbekir’de
Salt kendin için değil elbette
Çoluk-çocuk
Bilcümle hısımlar yanı sıra
Salt onlar için değil, asla;
Top yekun bir halkın
Şafaklarda,duru pınarlarda
Kapımıza dayanmış özgürlüğü uğruna
Koynunda yatılı duran
Yılların bilenmiş umuduyla
Alacakaranlıklar diyarında
Kanlı perçeminden
Damla damla kan akan
Kadınım benim.
Çocuklar verdin yeşil gözlü
Mavi umudunla çiftleşerek.
O çocuklar ki,
Sapanlarıyla,
Kılıçlar kuşanmış apoletli
Askerler ürperten.
Çocuklar ki
Tabandan patlak çizmeleri
Ve çelikleşmiş ayak bilekleri
Çocuklar ki
Tank paletleri altında can vermiş
Zalimin aman bilmez fermanına
Toprağa düşmüş narin bedenleri.
Sen işte böyle çocuklar verdin
Akıp giden kavganın
Önlenemeyen seline.
Kadınım sensin
Küçük generaller
Büyük kahramanlar yetiştirdin
Tez günde,
Seni yıldırmadı
İşkencenin, çarmıhın
Aşağılanmanın ne biri, ne de bini.
Yani bu yüzdendir sana vurgunum
Medyam
Bereketli anakaram
Dört mevsimi birlikte var olan
Ülkemsin
Sevdasına tutuştuğum sevgilim
Acılarına tutunduğum anamsın
Anayurdum benim.