Medyada Tuhaf Şeyler Şiiri - Nevzat Dağlı

İradeni kullanmak neden zor gelir sana?
Muktedire uyarsın, tuhaf bir şey değil mi?
Ortak akıl kullanmak neden ar gelir sana?
Tek adama ayarsın, tuhaf bir şey değil mi?

Dün savaş istiyordun silahı kuşanmıştın,
Kan dökme üzerine hamaset döşenmiştin;
Bir kez barış demeye sıkılıp, üşenmiştin,
Bu gün barış diyorsun, tuhaf bir şey değil mi?

Ne beklersin gerçekle yalanı yarıştırıp,
Nasıl zevk alıyorsun namusu buruşturup?
Sana inananların aklını karıştırıp,
Gözlerini boyarsın, tuhaf bir şey değil mi?

Medyada kayıtlıdır dün ettiğin küfürler,
Geçmişini biliyor Müslümanlar, kafirler.
Elçilik kâr etmiyor, monşer oldu sefirler,
Kimi nere koyarsın, tuhaf bir şey değil mi?

Gazeteci demeye dilim varmıyor sana,
Tiksinti veriyorsun konuştukça insana.
İnanmayı beklersin süslediğin yalana,
Bizi ahmak sayarsın, tuhaf bir şey değil mi?

Zübükçe kolluyorsun kağnının gölgesini,
Duyurmak görevindir sahibinin sesini.
Mazluma üflüyorsun cehennem nefesini,
Yürekleri oyarsın, tuhaf bir şey değil mi?

Diyelim ki utanma senden utandı gitti,
Namus, şeref, haysiyet şimdi seni terk etti.
Artık kara göründü yüzdüğün deniz bitti,
Kıç üstünde kayarsın, tuhaf bir şey değil mi?

Yürüyüşün değişmiş pabucun nalınlaşmış,
Rezillik saklanmıyor, tıynetin yalınlaşmış.
Senden cacık olmuyor kabuğun kalınlaşmış,
Soyulmamış hıyarsın, tuhaf bir şey değil mi?

Halkın gözü açıldı haberi alıyordur,
Nevzat seni biliyor, Kemaller biliyordur.
Yaydığın yalanlara çocuklar gülüyordur,
Bir gün sen de duyarsın, tuhaf bir şey değil mi?

Halk Ozanı Karamanlı Nevzat