Medya Yüzsüzü Şiiri - Nevzat Dağlı

Küfrettiği adamın ellerine sarılmış,
Yüzüne bakıyorken yüzü hiç kızarmıyor;
Anlaşılan hırs ile ar damarı yarılmış,
Elini sıkıyorken yüzü hiç kızarmıyor.

Çobanlardan korkmazdı kurt gibi saldırırdı,
Bir kötü söz duyarsa bin sözle yıldırırdı;
Güçlü falan dinlemez haddini bildirirdi,
Şimdi yağ yakıyorken yüzü hiç kızarmıyor.

Hakkını arayanın yanındaydı eskiden,
Direniş yapanların önündeydi eskiden;
Adaleti savunmak şanındaydı eskiden,
Geçmişi yıkıyorken yüzü hiç kızarmıyor.

Arada bir garibi, yoksulu düşünürdü,
Emeğe destek olur, yanına taşınırdı;
Soyanları yazarken kalemi aşınırdı,
Madalya takıyorken yüzü hiç kızarmıyor.

İnanan yandaşların ipleri elindeydi,
Biraz saygı görürdü, işleri yolundaydı;
Vatan, Millet, Sakarya türküsü dilindeydi,
Medyada şakıyorken yüzü hiç kızarmıyor.

Şimdi göze görünen attığı çamur oldu,
Yaşamı lekelendi kirli bir ömür oldu;
Doğrularla yanlışlar elinde hamur oldu,
Kıvırıp, büküyorken yüzü hiç kızarmıyor.

Biz de korktuk yüzsüzden açıkça yazamadık,
Yürekli ressam gibi portreyi çizemedik.
Daha açık söyleyip keyfini bozamadık,
Lafları sokuyorken yüzü hiç kızarmıyor.

Nevzat’a şamar atıp, Kemali yumrukluyor,
Devleti sağlam tutan temeli yumrukluyor.
Gençlerin tutunduğu emeli yumrukluyor,
Ümüğü sıkıyorken yüzü hiç kızarmıyor.

Halk Ozanı Karamanlı Nevzat