Medya Şiiri - Tayyar Yıldırım

Sabahtan açtım da sayfalarını;
Sıra sıra mankeni vardı medyanın.
Dizmişler her yana tayfalarını,
Reytingmiş yalnızca derdi medyanın.

Basmışlar on sütun bayan resmini,
Yazmışlar altına bir de ismini.
Millete sunuyor her bir cismini.
Dört yanını gaflet sardı medyanın.

Her satırı zehir zemberek gibi,
Ormanda yaşayan engerek gibi…
Ahlaka, ilkeye “ne gerek? ” gibi,
Etrafı yıkılmaz surdu medyanın.

Kalemi durmadan zehir akıtır.
Mürekkep şaraptır belki rakıdır.
Yalancı Çoban’a rahmet okutur,
Saldırıp duruyor kurdu medyanın.

Başkası hain de kendisi milli,
Üstüne almıyor şımarık zilli.
Cesaret nereden bay sivri dilli?
Nerdedir yiğidi merdi medyanın?

Davulu elinde kimde tokmağı?
Ne yazarsa yazıyor buldu “ahmağı”
Midesinde her gün ballı kaymağı
Merakım; neresi yurdu medyanın?

Başkasını “şamar oğlanı” yaptı,
İndirdi cebine parsayı kaptı.
Gün geldi eğilip putuna taptı,
Patronu kendine pir’di medyanın

06/2010/Konya