Meduzanın Düğünü Şiiri - Eyüp Göksu

Deniz atına verdi *meduzayı babası
Kızı karşı koysa da boşunaydı çabası.

Ben ona varmam demek kadınların nesine
Baba, damat bir olur binerdi ensesine.

Deniz atı kesinkes şahı idi nekesin
Komik görünüşüyle palyaçosu herkesin.

Yemeyip içmeyince çok küçücük kalmıştı
O minyatür boyuyla haylide nam salmıştı.

Ucuza gelsin diye gelin giydirme işi
Gelinliğe terzide yaptırmadı dikişi.

Bu sebeple meduza acayip bişey giydi
Varla yok arasında, giyinmemiş gibiydi.

Saçlarına jel sürüp azıcıkta tarandı
Gelinliği uzundu ama transparandı.

Gökyüzü tam kapalı rutubetli kış günü
Su altında yapıldı meduzanın düğünü.

Etekleri açılmış, ucu salkım saçaktı
Damada inadına dahada açacaktı.

Edep yerine kadar görsün istedi herkes
Belki aygır kızardı erkekler derse “Enfes! ”

Ne kadar açıldıysa at oralı olmadı
Çıplaklığın etkisi tepkisini bulmadı.

Damat inat edince çâresiz boyun eğdi
Sanki at değildi de katır gibi bişeydi.

Çok inatçı olduğu gelseydi hatırına
Bir de keçi alırdı şu damat katırına.

“Deniz atına binen uzun sürmez inermiş”
Bizim atasözünde inebilmek hünermiş.

Attan inip kaçmayı denemek şöyle dursun
Gelinin haddi değil inmeye hayal kursun.

Öyle çâresizdi ki zoraki sürdü atı
Damat evine vardı heykel gibi kaskatı.

Mâdemki bir dişiydi, üstelik te meduza
Bu deniz ülkesinde gidecekti ucuza.

Yakın arkadaşları gelip gerdek gecesi
Kendisini sahile vurdu onbinlercesi.

Gelin de içlerinde vekarla duruyordu
Daha güzel günlere hayaller kuruyordu.

Böyle toplu intihar çözüm olmasa bile
Belki günün birinde bitecekti bu çile.

(*Meduza:Denizanası)