Medine Şiiri - Ömer Yıldız 2

Ey deveci acı sen bu bitkin halimize
Vakit yaklaştı artık durmak yakışmaz bize

Baş çeken bir deve seç şimşek gibi yürüyen
Gün görmüş tecrübeli yem ve su düşünmeyen

Uyumak yemek içmek dosta varmadan, aram
Huzur vede dinlenmek şahsıma olsun haram

Bir defada gidelim on gecelik konağı
Sürme çekem gözüme eşikteki toprağı

Aktı iki gözümden bu gece yüz damla yaş
Kafile yare doğru yavaş gidiyor yavaş

Vuslat heyecanından tahammülüm kalmadı
Ayrılık ateşinden yandı yüreğim yandı

Ey deveci haydi kalk güzel yüksek avazla
Hızlı giden deveyi çoştur haddinden fazla

Benim gibi mest eyle deveyi Allah için
Kalbim yerinden uçtu mahfe gitmiyor niçin

Kulağım devecinin söylediği nağmede
Tenim Şam toprağında gönlümse Medine'de

O'dur ilk kucak açan Allah'ın son dinine
Nebinin yattığı yer kutsal şehir Medine

Suyu hayat suyudur tozu tüm dertlere em
Nebinin hicretgahı eşsiz şehir Medine'm

Ya Rabbi hastalara tozlu ilaçtan verin
Ab-i hayat yolunu susuzlara gösterin

İlahi letafetten doğan sevinç bedava
Cennet kokan toprağı bütün dertlere deva

Yüzyıllık ölü dahi yüz titremeyle kalkar
Medine'den esiyor cana can katan rüzgar

Kafi gelmez bu sözler Medine çeşmi alem
O gözün göz bebeği salari ben-i Adem

(Mevlana Halid'in farsça divanından
tercüme edilmiştir)