İstanbul seni ilk olarak bizantion olarak anmaya baslasalarda Yuce Peygamber vermisdi fermanini okoca surlari tek tek dikselerde ayak taki tirnaklari agizdaki disleri sokercesine ve santrancta enguzel hamleleri yapip bir kac hamle sonralarini zevkle beklercesine ve yillarin eskittigi otozlu raflardaki kitaplari cikarip tekrar maziyi yoklayip ecdadi. Anarcasina zamanin dehlizlerinde gezip hisarlar yapip o hisarlara kutlu bayragi asip ilk topu ya bismillah deyip Allah hu ekber nidalariyla kapilara yuklenip genc osmanlarla birlikte kaleleri yikip duvarlari gecip mazide birakilan o anlamli basarilarin hepsini geride birakarap peygamberler diyarina peygamberler sozune saniyla serefiyle nail olabilme nin yuceligiyle ve belkide peygambere komsu olmanin istegiyle duyulan istek ve arzularin tamami kostantini istanbul yapmaya yetmisti edilen herbir dua ve marslarda calinan mehter iste TÜrklugun İslamin sanidir Allahu ekber
Adını mıh gibi aklımda tutuyorum
Büyüdükçe büyüyor gözlerin
Ben sana mecburum bilemezsin
İçimi seninle ısıtıyorum.
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta