Medine Şehri Şiiri - Vahdet Mehmet Güneş

Rüyada göremiyorum

öyle ki günahlarım kaynıyor

İki Cihan sevgili

Öldüremiyoruz cürümleri

İfrit var.İfrit çağ

Ülküsel cinayetle derbeder

Albastı gösteriyor uykular

Yanıyor Şam-yanıyor Bağdat

Aklın önündesin Medine

Hüzün ayrılıklar dolmuş kalbe

Kaçınılmaz gitmeler bir araba

Yolların kara sıcağında

Medeniyet meşalesi yandı

Bir tarçın - gül rayihası vardı

Kalbini vermiş senin yoluna

İman edenler gelmiş yakarışa

Güllerin suyunda yıkansın

Bengisu çağlasın aklasın

Günah çamurlarını kaldırsın

Onun için yaratıldı

Milyonları bulan yeryüzüleri

Unutma şeytan aldatsada

Güvercinler dönüyor bahtiyar

İman edenlerin kalbinde yar

Gözyaşı damlaları doluyor

Nisan yağmuru gibi yağıyor

Türbenin kapısında buluyor kendini

Ebabillerden selam çırpıyor kanatlarını

Yatıyor Gönül sarayında

İki dünya sevgilisi Medine