İşte vakit geldi çattı, gün vuslat günü!
Gökyüzüne karanlık hakim, havayı aydınlatansa duru bir ay ve ona eşlik eden milyonlarca parlak yıldız...
Saat gece yarısını geçmekte,
Medine sokaklarında heyecanla koşuşturanların ayak sesleri yankılanıyor kulaklarımda.
Yaklaştıkça hızlanan ayak seslerine eşlik ediyor yüreğim ve her bir beden de ayrı zikir başlıyor;
Allah, Allah, Allah...
Gözlerimi ufka doğru kaldırdığımda, işte semaya uzanan minareleri Mescid-i Nebevî'nin.
Ne hüzünler kurtarır seni
ne çeyiz sandığının ceviz gölgesi
ve ne de acının ses duvarındaki
yorgun ve bıkkın bekleyişler
Acılar karartmışsa bile günlerin duvağını
Devamını Oku
ne çeyiz sandığının ceviz gölgesi
ve ne de acının ses duvarındaki
yorgun ve bıkkın bekleyişler
Acılar karartmışsa bile günlerin duvağını
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta