Sen uzak kokulu bir dal
Yaprağında acı ve kan
Ben bir düzlem bilinmeyeni
Kaybolmuş bir kitap,sayfası dağılan
Gözlerinin göl perdeleri büyüyor
Büyüdükçe bölünüyor ses ve müzik
Sevda vadileri sustu, keder akıyor
Aktıkça yitiriliyor yeni umutlar
Sen eski ahit, yıldızlar en son incil
Meryemleşiyor tüm kadınlar
İki damla uçurtma düştü gözyüzümden
Aktı, yukarı
Bir tel gibi inceden
Titredi
Savruldu
Sustum çabuk
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!