Medine Şiiri - Fikret Gürsoy

Ravzayı Mutahhara, ne güzel duruyor sende, ey Medine
İnsanlara hoş davran, yeter artık, inat etme, gel kendine
Evinde beslemiş olduğun hayvanlardan, iyi bak kedine
Seni çok özledim, bir kez daha sana kavuşsam, Medine

Medine Münevverin, iklimi mülayim, insanları güzel
İslam’dan bihaber olanlar, birbirine daima küser
Kendini çok beğenmiş olanlar, başkalarını süzer
Medine de yaşamak, dolaşmak, orada olmak ne güzel

Biricik Sevgili Peygamberimizin, kabristanı orada
Bütün Müslümanların kalbi atar, daim burada
O güzel Medine duruyor, ona bak, işte şurada
Cennetül Bakide, Hz. Fatıma yatıyor, bu arada

Dünya, Medinesiz olamaz, çünkü O, bir merkez
Sevgili Peygamber Efendimizin, kabristanına gelir her kez
Ne olur inat etme, sende gel, hiç olmazsa ömründe bir kez
Peygamberimiz, ümmetini bekliyor, hayatında bir kez

22.03.2008