-medine- Şiiri - Mustafa Çalışkan Manisa

Ashabı kucaklayan, medeniyete menar
Ay doğdu yankısıyla, heyecanla çıkan na’r
Dudağında kaynar, berrak tebessümden pınar
Ardından dökülen yaş, bil ummandır Medine

Seni anıpta arar, gönüllerde kor ateş
Bilirim ki bulunmaz, ne emsal ne de bir eş
Üzerinde imar buldu, batmayan eşsiz güneş
Yaşanan ömür bitmez, bir ömürdür Medine

Ümmetim deyip paralanır budur âdeti
Hala kulağındadır, çınlar o ses; ümmeti
Huzurdur ruhundaki, asırların hasreti
Ümmetin yandığıdır, O sevdandır Medine

Şems-i Hidayet adı, her dem içinde huşu
Örüldü petek petek, görün dokunan nakşı
Hatırla putları deviren sönmez ateşi
Tevhit aşkıdır bu aşk, ne yamandır Medine

Kurtuluş meş’alesi, yaktığı daim yanan
Huzur bulur sunduğu reçete ile insan
İçinde gömülüdür şanımız; o şan, her an
Rehafeşan ümmete, hep amandır Medine

Mir’at-i Muhammed insana Hakk’ı yansıtır
Lokmandır ümmetine, O dertleri bitirir
O, Cennetin beşiri, korkuları eritir
Dosdoğrudur yolu, O el-Emindir Medine

Biliriz ki devadır, ismini anmak derde
Âşıkları çağıldar, bülbül olmuş seherde
Levlake sırrına medar, adı gök ve yerde
O’nun şerefli ismi, tesbihindir Medine

Bütün sırlar sendedir; hem zahir, hem de batın
Her şey hürmetinedir, sendeki eşsiz zatın
İpeklerden ipektir, toprağına sardığın
Candan yakın canandır, tende candır Medine

Bünyende barınan cevherdir aşk-ı hakiki
Ümmetin sana meftun, seni unutmaz bil ki
Alnındadır ebedi parlayan nur, o nur ki
Kirden paslanmış kalplere, ciladır Medine

Sana özlemle yanar durur, sızlar şu gönül
Düştü dikenliğe çırpınır avare bülbül
Biçare âşıkların, hasretle yanar ey Gül
O Gül'e hasret, dinmez özlemindir Medine

Yoluna adanmıştır, sevdalı nice bir can
O'ndan beslenir bütün güzellik, O'dur ahsen
Solsa da her bahçenin gülü, bahçende biten
Ebediyen solmayacak, tek Gül'dür Medine

O’ndan hala iz saklar, üstünde uçan tozun
Gözlerine sinen aşk, ufkunda dinen hüzün
İsmin ismiyle hemhal, sende yatan öksüzün
Koynundaki emsalsiz, bize yârdır Medine

Hak’tan ihsan olan eşsiz bir armağanın var
Lisanla şerh edilemez koynunda yatan yâr
Terk eder maşukunu her âşık, en vefakâr
Habib-i Hüdâ senin, sevgilindir Medine

Uçurumların derinliğinde duyduğum ses
Ümmeti ümmeti diyerek verilen nefes
Gelemez yurduna O'nun gibi bir mukaddes
Ünleyip duran ses, senin sesindir Medine

“Allah onları sever, onlar Allah’ı sever”
Ayetinin sırrına, bizi mazhar ediver
Ne olur ey Efendim, rüyama bir geliver
Gördüğün rüya ki, şah-ı rüyadır Medine

Yeşil kubbenin içindedir en hassas damar
O’ndan beslenmektir ki, onmaz yaralar yamar
Bir gün ayrılsan da ayrılık mahşere kadar
Yeşil sancağa vuslat, dileğindir Medine

Hayatın sırrıdır damarlarında dolaşan
Bu sırrı tatmaya gelir aşk yüküyle coşan
Hatırasıyla sessiz sesiz bizle konuşan
Muhammed (ﷺ) seninledir, O kalbindir Medine