Medet Ya Rab Şiiri - Safet Kuramaz

Zalimin sofrasında âlim kişi yemek yer
Düşün ki toplumdaki budur artık tek değer!
Düş demek ki zalime, duş olmuş yıkar meğer
İt ürür kervan yürür yok, Ahirete iman
Medet Ya Rab…

Vicdansızlar soyar da soyar masum fakiri
Verir mi hakkı olan zekât, altın, bakırı
İsraf eder durmadan, duymaz yalvar yakarı
İt ürür kervan yürür yok, Ahirete iman
Medet Ya Rab…

İnsan bakınca tanrı gibi davranır haşa
El öpsün diz çöksün der, budur hâkim temaşa
Ne çokta seviniyor çıksın hele kargaşa
İt ürür kervan yürür yok, Ahirete iman
Medet Ya Rab…

Bu dünya kıyameti gelene kadar sürer
Dünya firavununu her çağda yine görür
Anlayana bu sınav, lakin Müslüman kördür
İt ürür kervan yürür yok, Ahirete iman
Medet Ya Rab…

“İnsanlarda hayâ var mı, ya ahlak-utanma
Bu sözü sarf ederken var mı yüzde kızarma?
Hayır… Kaybettik işte, kulun gözü şer işte!
Kimse kimseye öğüt vermez, yoktur kınama
Arar da para, faiz… Mal biriktirir işte
Medet Ya Rab…”

Çocuklar bile kendi düşünü yaşar bariz!
Yoktur mutluyum diyen, hatta memnunum diyen
Durmadan ah tüh eder, durmadan vuruyor diz
Sağ el alır sol else bırakır doymaz yiyen
Medet Ya Rab…

Seyredenler zalimin inadına ağlıyor
Onu örnek alıp da yüreğini dağlıyor
Hayırlı neyi varsa kısmetini bağlıyor
Kalem utanır yaz, yaz almıyor ameli haz!
Medet Ya Rab…

Allah’tan utanmaz ki tercihe yapsın ayar
Gününe gün etmeye, eğlenmeye gün sayar!
Aşkında kalmadı naz Hakka yapmıyor niyaz
Çöl bile özlem duyar mecnunun aşkına yar
Medet Ya Rab…

En kötüsü toplumda değişiyor bak az az
Herkes hayal ediyor para, çalmaktır tarz
Düşünmesi zor bundan gayrısını da yaz yaz
Doğan bebek yine de umarım ahirin nur
Medet Ya Rab…