Medet Umma Ölüden Şiiri - Fuat Eriçok

medet m’olur ölüden ama işte geldiler
durgun sessiz kadınlar solgun kırılgan bitkin
evliyaya mum diker ev para bebek diler
ne gözlerinde bir fer ne soru ne de bir kin
bilgisiz yaban sâkin lâkin çaresizdiler

üstünde kara aba giyim ayıplı zevksiz
erkeği bencil ruhsuz hain hoyrat saldırgan
sevgisiz sevişmesiz işsiz güçsüz mesleksiz
korku gözlerde duman cümle âlem ısırgan
kadınlığından üryan ürkek ezik isteksiz

haydi bacım baş kaldır izleme ters gideni
düşsel dünya uğruna hayatını budama
erkekler yemez seni kaçma soy muz bedeni
herkese değil asla istediğin adama
arzuyla sar sarmala seni mutlu edeni

dayağa hakarete olma sessiz bir köle
tutkun teslîmiyetse seçtiğin aşka râm ol
benzeme durgun göle çılgınca karış sele
hazza açılsın her yol yansın dört bacak dört kol
ihtiras aksın bol bol tohum dönüşsün döle

erkeğin müşfik güçlü sımsıcak temâsından
yüzünde benek benek gelincikler açılsın
arzuyla ısırılan havvâ’nın elmasından
ekşi lezzet saçılsın korkulardan kaçılsın
zevk ufkuna uçulsun can kurtulsun pasından

mor mühürleri aşkın okunsun ak teninde
susamış dudakların tuzlu terleri tatsın
kanın çılgınca aksın ürperen bedeninde
tükenmeye ramaksın doygun dingin rahatsın
bırak uykuya yatsın mutlu ruhun senin de

(eylül '03)