Medet Rabbim Şiiri - Ahmed Uyanık

Dalarken baharın, serin bir gecesine,
Uykular kaçtı yine kuytu köşelere.
Boğulurken zihnim, düşünce dehlizlerinde,
Rabbim! ürperdim kaldım ben yine bu gece.

Geçiyorken bir an-ı seyyale gibi zaman,
Dönüyorken vahşice, ömrümü öğüten devran.
Parçalanıyor hançerem;
Ediyorken çaresizliğine feveran.
Rabbim! korktum kaldım ben yine bu gece.

Zamansızlık içinde zamanı yaratan SEN!
Zamanı zamana cellat yapan SEN!
Ağlarken günahlarıma,ebede giden ben.
Rabbim! rahmetine muhtacım ben yine bu gece