Medet Şiiri - Nuh Comba

Ömür denen sermaye bitiyor birer birer
Makber ağzını açmış ilam’da gerçek haber
Kalubeladan beri bu devran böyle sürer
Şefaatinle gül bana, ey hazreti peygamber. A.s.v

Şeytan kati kurallı nefsi şaha kaldırır
Seher vakti gafletin uykusuna daldırır
İblisin katipleri hep kalbime saldırır
Bir çıkar yol bul bana, ey hazreti peygamber. A.s.v

Daha dün gibi yıllar ne çabuk da tükendi
Dünyalık hırslarımız bütün kanımı emdi
Çile denen testere sonunda beni yendi
Sensiz hayat zül bana, ey hazreti peygamber. A.s.v

Virane gönüllerin hapsolduğu handayım
Akıbetim belirsiz durmadan ziyandayım
Musalla kıyısında iki adım yandayım
Fani dünya çöl bana, ey hazreti peygamber. A.s.v

Kurumuş yapraklarım fırtınalı bu alem
Bitmek bilmeyen keder yaşatır acı, elem
Son nefeste sırattan geçirecek bir kelam
Olsun dilim yol bana, ey hazreti peygamber. A.s.v

Nuh Comba