Medet Şiiri - Neşe Ersoy

bir çocuk çalışır şurda
yapıda
kızgın güneş altında iki büklüm
teri sümüğüne karışmış
yaşını çoktan aşmış

ne zaman görsem
gözleri kısık,
keskin bakışlı
hınçlı.
...
akranları yazlıkta,
şurda burda
oyunda.

o,
terini,
taşa kuma akıtmakta
harç yapmakta

bakışları,
“bir gün” der gibi
“bir gün öcümü alacağım”

yanına yaklaştım adını sordum
“medet” dedi usulca
“okula gidiyor musun? ” dedim
“yok” dedi, ezildi
“kardeşlerin var mı? ” sorusu
fazla gelmişti
bir bakış attı yüzüme
yine keskindi
sorgumdan sıkılmış gibi
döndü, gitti

adı medet!
belli ki birileri
medet umar medet’ten

aş kavgasında bir çocuk
on üçünde var-yok
kimsenin ondan haberi yok.