Medet Şiiri - Turgut Uzdu

Bahar gelmiş, çiçek açmış, amma ki rüya uykuda
Orda eskilerden biri, bilirim durur pusuda

Mevsimden habersiz bekler, beklemekten de sıkılmaz
İndiğin yokuştur tuzak, yukarılara çıkılmaz.

Gece, sokakların kralı, kediler illa köpekler
Neden zifiri karanlık, o köşede nöbet bekler

Bazen cılız ayak sesi, kösler gibi vurur yere
Yaşlı, koca gözlü baykuş, habercidir ahirete

Ardından yağar yağmurlar, hiç ıslanmaz mı beklenen
Tek yöndür gidilen yollar, olamaz şaşırıp gelen

Garip burada yürüyen, daima ardına bakar
Bazılarının elinde, nurlardan bir fener yanar.

Adım ileri giderken, akıllar hep geridedir
Umulacak tek medet var, Ya Rab o da tek sendedir.