MEDENİYET Bileni YOK Şiiri - Ramazan Kılıç

Varlık örter kusurları,
Elden sildik nasırları,
Geçtik yüzyıl, asırları,
Medeniyet bileni yok.

İnsanlar paraya tabmış,
Hesabı parayla yapmış,
Sanki bizi iblis çarpmış,
Huyumuzun dümeni yok.

Şeker verdik arısına,
Kul demedik yarısına,
Eğri dedik doğrusuna,
Doğruyu söyleyeni yok.

Hürmet ettik zenginine,
Hakir baktık enginine,
Durmadık dengi dengine,
Haksızlığı sileni yok.

Tanımadık akrabayı,
El oldular, amca, dayı,
Huy eyledik kınamayı,
Büyük, küçük, diyeni yok.

Kilitledik gönülleri,
Ziyan ettik ömürleri,
Silah yaptık demirleri,
Birbirini seveni yok.

Anlamadık düşmanlları,
Oynuyoruz pişmanları,
Huzursuz ettik canları,
Huzurla can vereni yok.

Ekmeğini bölüp yemiş,
Canı bilmiş, canan demiş,
Vefasızlıkda bir ermiş,
Birbirine güveni yok.

Görgüsüzde bilmez halden,
Ayrı ayrı çalar telden,
Medeni olmuşta,dilden,
Yüreğinden haberi yok.

Ramazanım neme gerek,
Kusur etme ha diyerek,
Sen yüreksin herkes yürek,
Hak ka gidip döneni yok.

10 09 2011 İSTANBUL