Medd İ Vuslât Şiiri - Attila Edri

elif, vâv, ye…
ey güzel harfler,
uzatmayın vuslâtı…
ayrılığın medd’i, gönlün intiharı…

gönül dediğin,
sevgilinin gözlerinde secdeye durmuş bir mîm;
sevgili,
mağrurlar deryâsında kıyâma durmuş bir elif…

sevgili,
harflerin telaffuzu,
dudakların dili,
dilin kemiği…
gönül,
cezm’e uğramış haykırışların
sessizliği…

elif, vâv, ye…
ey güzel harfler,
uzatmayın vuslâtı…
ayrılığın medd’i, gönlün intiharı…

- hatırlatmalar -
vuslât: kavuşma
med: bir harfi uzatma (bkz: tecvid)
mağrur: kibirli
kıyâm: ayağa kalkma, ayakta durma
cezm: bir harfin sessizleşmesi (bkz: tecvid)