Medcezir Şiiri - Yusuf Berker

Soğuk rüzgarlar esiyor dünyamda
Üşüyor ruhum seziyor musun
Zaman sensizliği yüklüyor omuzlarıma
Parçalıyor bende sana dair ne varsa
Bir kibrit çakıyorum telaşla karanlığa
Sönerken dönüşüyor kısırdöngülü yalnızlığa
Hani sende karşılık bulmuştu sevgim
Şu an da yaşadığım platonik evrim
Halbuki bir adım kalmıştı mutluluğa
Şimdi inandığım her şey sanki ütopya
İmkansız bir aşka tutulmuş gönlüm
Hislerim medcezir kontrol dışı
Aklıma mukayyet olmuyor tanrım
Yaralı kalbime tutmuyor aşı