MEDCEZİR
ben
her ayazda
kanımın donduğu bu zamanlarda
kurumuş dallar toplarım
sahil boylarında
fırtınanın dinmesini bekleyerek
ürkünçtür bazıları
şekilden şekile girer
düşten düşe götürür insanı
ilk tohum
ilk damladır
ilk akla gelen
yakmakla kurtulurum
yüreğimdeki kalıntılarından
kor kor erirken
karabasanlı masallardan
geçmişin ihtişamına mıdır nedir
bu öfkem
bu hıncım bilemiyorum
ellerimde
sevgiyle büyüttüğüm fidanı
bu gün intikam ateşinde yakmam
dün çiçeklendirdiğim umutlarımın
tozunda savrulmam
ödenmesine ödenmiştir bedeli
kırık kanatlı gözyaşlarıyla ya
anılar bu kadar mı hain ki de
her gözümü açıp kapadığımda
bitmez bu medcezirler…13.1.2013
Kayıt Tarihi : 5.7.2017 10:43:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!