Med'in Kaybettiği Cezr

Sonrasın diyeydi virgül,
Sonrasın diyeydi şarkılar
Tomurcuk gülüşler,
Tozuyan çiçekler
Ve belkemiğiydi duruşun,hayatın
Kımıl kımıl bir telaş
Ve anlatılası kelimeler bütünüydü
Anlatılamayan..
Yarım ve çaresizlik gibi
Aciz kelimeler vurmuştu dibe
Uçurtmalar şenliklerdeydi bu bahar ve çimen,su, toprak sakindi
Hiç olmadığı, olup da tatamadığı kadar
Mühürlenmiş bir eski zarftı
Bir kağıt parçası..
Geçerliliği kalmamış bir arşiv
“Tedavülden kalkmış”bir boş yazıt
sınırlar ya da yazdığın yaşam haritasını
anlamam mümkün değil
yaşantın ve düşünceler zorlanıyorlar
yürürken kıldan ince bir ipte
her biri tökezliyor
sayıyorum tüm ‘doğallığıyla’ sayıları
bir bir..
dilim varmıyor varamıyor
kırarken bazı şeyleri
kırılan neymiş? Suali bile fazla
med’in kaybettiği cez’ri
sunulan yalın çıplak bir dostluk ve sen suskun derin kuytu
ipler inceldi kopacak bir seferde
vakit bende ikindi
son valsin
hevesli hengamelerinde…
akşam olmakta..