Med-Cezir Şiiri - Cem Özkök

Çık sokaklara dolaştır gözlerimi
Tut insanların ellerinden geçsinler anılara
Ne zaman yaşadı umutlara yaşamış kimliğim

-çık yoluma gözlerim öper seni
saatler sessizliğin yaşlı gemisi-

Gel unutulmuş fotoğraflarını topla
Aramızdan gölgeler geçiyor türkülerimize
Yeni arayışların aynasında yansıyan görüntülere

-gel yeni acılar ser soframa
gün bulutun içinde yolcu-

Otur karanlığımı dağıt sessizliğimi de
İçimde var olan binlerce ben
Hanginiz yüzeye çıkmaya gönüllü

-gitme dayanılmaz suskunluklara
gözlerimde tükenen sürgün-

Neyin var / yok Levent (dostlar farkındalar zaten)
Nerede bitti yaşamak konusundaki arsızlığın
Bilirdim intihara bu kadar meyilli olduğunu

-kapat bir çok sayfayı açmamacısına
bir kitabın ilk sayfasında olsada ölüm-

05.10.2000