Med Cezir Şiiri - Şair Mimra

Güneşe de bahar yorgunluğunun çöktüğü
Uyanmaya nazlandığı bir sabahın kızıllığında
Denizin, yosunun kokusu talınır rüzgarın kanatlarında
Usulca sokulur aralık bıraktığın pencerenden odana
Haince bir dalıştır bu hayatın en ince noktasından
Yorganın havalanır sarar bütün bedenini
Karanfilin, gelinciğin tazeliğini nakışlanır yüreklere
Bir çağrıdır bu Tanrı'dan, kızılca kıyametlere

Düşerin perişan olurken bir anda sokağa atarsın kendini
Bedenin yaza hasreti, aşka susamışlığıdır dudaklarını çatlatan
Cıvıl cıvıl sokaklarında kuşların şarkıları çınlar şehrin
Aşk'a davet çıkarmıştır martıların serenatları
Bulutlar daha bir heybetle yolunu tarif ederler sana
Usulca koşarsın, yüreğini kıpırdatan tırtıl ayak seslerine
Ararsan bulamazsın, Tanrı sunar altın tepsisinde
Kadife kaplı cümlelerinde, aşka susamış sevgiliyi
Kıyamam, dokunamam çelişkisinde yaklaşırsın
Her adımda biraz daha

Yaz yağmuru toprağı savurur yüzüne
Hiç bu kadar güzel kokmamıştır papatyalar
Ve her yaprağında 'Seviyor...' haykırırlar
Sokağın ortasında kollarını savurursun, yüzün bulutlara
Islanmazsın gökyüzünün gözyaşlarında
Her damla bir çiğ tanesi, süzülür dudaklarından
Dudaklarına konacağı sevgiliye
Sırıl sıklam olursun aşkın sarhoşluğundan

İlk bakış işlenir yüreğe, tutulursun en derinden
Yaklaştıkça kavrulur tenin, alevler sarar bedenini
Ve ilk dokunuş, ilk öpüşün tadı dudağında
Kıyamet kopsa kaç yazar, kavuşmuşundur ona
Gözün görmez hiç bir şeyi; aradığını bulduğundan eminsin ya
Toz pembe hayallerle başlar ilk günler
Bakışlar kesişir hep aynı noktada
Birlikte susar, birlikte acıkır, birlikte yorulur, birlikte gülersiniz
Hiç bitmesin dediğin bir rüya, kıskanırsın uyandıracaklar diye
Orman daha bir yeşilken ve gök daha bir mavi
Islattığında bahar yağmuru denizi, kırçiçeklerini
Tutkular da daha bir artar yüreklerde
Ve tenlerin sarmalandığı, uzatılan sevişmeler
Tükenmesin asla deniler saatler ne çabuk biter
Doyumsuz aç bir kurt gibi saldırırsın partnerine
O denli isteriksindir ki farkında bile olmazsın
Artık son anlarını yaşadığın, bitmek üzere olan
Yaz Aşkının..!

Eylül'de başlar kuşların göçü
Çatırdamaya başlamıştır yapraklar
Rüzgarın soğuk nefesi üşütür tenini, yüreğini
Hazan mevsimiyle hüzün de gelmiştir yeniden
Burukluğun içine işlediğini hissedersin
Toprak kokmuyordur artık ve papatyalar solmuştur
Beynin karıncalanmaya başlar neler oluyor diye
İsteksizlik öyle bir artar ki pencereni kapatırsın
Artık rüzgar da giremez yorganının içine

Ve bir sonbahar yağmurundan sonra
Uçurtmanın kuyruğuna bağladığın büyük aşkını
Salarsın gökkuşağına son bir umutla
Takılır uçurtman bulutlara, sevdiğin gökkuşağına
Kayarak üzerinden senden uzaklaşır her an biraz daha
Kim bilir hangi diyarlara düşecektir
Kim saracaktır kırık kanadını, yaralı yüreğini

Asıl ayrılık şimdi değildir
Önceleri bir alışkanlıktır senin için, ararsın yokluğunu
Sonra günler kovaladıkça birbirini
Hasret çöreklenir yüreğine, katlanamazsın artık özlemine
Acıyla kıvranır yüreğin, saramazsın hiç bir şeyle
Soramazsın da hiç kimseye 'Nerede..? ' diye
özlemler böyledir işte bitirir içini
Keşke dersin, hiç izin vermeseydim uçmasına
Bana gökkuşağı almaya gitti
Yüreğimi de aldı götürdü
Oysa çok geçtir artık, arama, bulamazsın

Soğuk buğulanan pencerende gösterdikçe kendisini
Cama adını kazırsın, odan da tek başına
Düşünceler sarar beynini, hata neredeydi
Hak ettim mi onun ki gibi büyük bir sevgiyi..?

Ormanın yeşili ile göğün mavisi arasına sıkışmış yürek sancısı
Aşk
Bir dahaki baharı bekle artık
O gelmese de rüzgar getirecektir sana
Martıların kanatları arasında, deniz kokan bir sevgili daha
Sıkı tut, bırakma sakın onu da bulutlara...
Med-Cezir. Düşlerde yaşa. Aparatif olmadan..!