Med Cezir Şiiri - Sedat Cankılıc

MED CEZİR

Çırpınıyorum sabah olmasın diye
O serin bakışına gülmen katılınca
Öldür beni
Ağlarım

Sırrın, sırrım saklarım
Aynada konuşan da kim
Mertlik feda, esaret cefadır
Cömert dilenci cesaret ister

Emanetin esrik rehaveti
Aşk aklımı hoş eder
Beddua etmemeli
Vakit öç alma vakti
Can ister kılıcım
Bana zaten ne kaldı
Gelsem olmazdı, gitsem olmazdı
En sonunda med cezir

Aşk olsun, ışık suya dokunsun
Loşsa her şey güzeldir
Yaranılmaz severek
Belki sen taze bir güz gününü eskitiyorsun
Sevdin olmadı, kızdın olmadı
Sonunda med cezir

Ellerine yapışan ışığı bana sür
Ağlarsan duymadan edemem çünkü
Bu yük ağır sana gemisi batar
Telaşlanma ne olur

Utancımdan masmavi kesildiğim bir yaz sabahı
Kahkahalarla onardım riyanın yorduğu o moraran yerleri
Sen kimden öğrendin hüznü, kederi
Bu yük çok büyük
Ağlaşan çocuklar anneye döndükçe söner
Hep sonumuz med cezir
Boş ver
Elden ne gelir...
Derin bakışına gülmek katıldı
Öldüm ben de
Gel, git
Medle cezir
Ondan yine sona
Baştan yine ona...