Med Cezir Şiiri - Selim Erdoğan

Meltemini kaybetmiş, ufuklara dalar,
Umarsız biz sevdaya salar başını.
Kâh belirir yakamozlarda,
Kâh bir fenerde bulur kendisini.
Ormandır parkası, yaşamak gibi.
Uzanır, yıldızlara hasret,
Dalar tavana.
Bir lahza zihninde Rodrigo konçertosu,
Kardan bir kılıçtır, keser geceleri.
Bakarsın ay tutulur,
Mehtabına hasret kalır, yorgun düşünceler.
Yürek, en ağır imtihanlara girer…
Zindan ışık olur,
Kelepçe bilezik,
Parmaklık yüzük,
Sehpa zafer…

Zihinlerindeağlarla, örümcek, düşünceleri,
Bir yok oluşa örmüşlerdir, bütün hazinelerini.
Canlanacaktır ölü yanları.
Birkaç ananın gözlerinden akan acı ışıltıda,
Gülecektir, geceden kalan paslı bürokrasi.
Medeniyetler,
Siyaset erleri…

Bir sabah vakti, cellatlar ölüyorken,
Deniz, kabaracaktır yeniden.
Yüreklere vuracaktır ay çekimi.
Hep yukarıdan akan, menderes çizen,
Berrak zihinlerde sulanan…
Fidanlar düşecektir toprağa,
Bir sabah vakti güneş doğacaktır, alacakaranlığın üstüne.
Açılan yaraların üstüne.
Birkaç vampir kana doyacaktır.
Deniz kabaracaktır, bir sabah vakti,
Dualar içinde isimler okunacaktır…