Med Cezir Şiiri - Necip Özyolcu

Bir varmış bir yokmuşla başladı hayat.
Varla yok arası hep gidip geldim.
Var derken hep yok oldular.
Yok oldu hep yoklukta sevdiklerim.
Gelgit duygularım... Heyhat! ... Büyük med-cezir.
Gelişinde herşeyine eyvallahta;
Gidişinde neden bu götürdüklerin.

Evvel zaman içinde kalbur saman içinde.
Ve geçerken zaman, ölüm zaman içinde.
Anladım ki ölüme gidilen mesafeymiş hayat.
İyi ve kötü ne varsa, hepsi hayat içinde...

Ey en büyük med-cezirim.
Şimdi sen isen hayatta olma nedenim.
Bil ki yaşam da sensin, ölüm de sen.
Ya şimdi al götür tüm getirdiklerini.
Ya da kal, hep sen ol yaşam nedenim.