Med-Cezir Şiiri - Nuray Elikci

Bu gece de suskunluğu bozulmadı sensizliğin
Yıllanmış şarapla, nem tutan fotoğraflar arasında
Medcezirdeyim...

Ay sarhoş, gün yorgun doğuyor
Sensizliğin ağıtlarını dinlemekten.

Buğulu gözler de pas tuttu,
Dönüşünü bekleyen yollarda.

Bir ışık, bir umut diyerek
Yarınlara atıldı onca düş…

Her duam da ezber oldu
Vuslata kavuşma arzusu…

Susamıyorum, susturamıyorum!
İçimdeki volkan her gün patlayıp
Çoğaltıyor sensizliğin yangınını…

Eldekilerin toplamıyla
Sensizliğin çıkarılışı
Koca bir sıfırdan ibaret ruhumda…

Sen heyy! Firari duyguların,
Cesaretsiz kahramanı.

Hala inat ediyorsun
Dinlemiyorsun yürek çığlığımı…

'Eğer dilersen, gerçekten istersen
Mutlaka olur 'demiştin.
Peki ya, neden hala yoksun?

Neden mühürledin yarınlarımızı?
Niçin çıkmıyorsun girdiğin hücrenden?

Meğer seraptan ibaretmiş
Bir cümle içinde iki özne olabilmek.

Kapalı yüreğinin ardından
Göz gözyaşlarım birikiyor geceye.

Ve…

İki parmak arasından bir şiir daha akıyor
Beyaz sayfaya…

N.E.