Med-cezir Şiiri - Irmak Çatal

seviyorum,
ötesi,
berisi,
gerisi,
yok işte...
yetmedi mi yüreğimin yangını hala? ?

kestirmeden geliyim dedim
yol eyledim sana çıkıyor diye
ruhumun köprüsünü
tam yöneldim
baktım ki tüm köprüyü yakmışsın..

dert değil inan kuş misali uçmak varken
yan yana bile duramamak seninle..
ben kendi kuponlarımı sayıyorum
gün gibi eğreti duruyor sevgim sende...

yürümeyeceğini bile bile,
unuttuğumuzu bile bile sevmeyi,
gözlerine kum tanesi kaçan,
karaya vurmuş balıklar gibi,
can çekiştirmekten ibaretiz yalnızca..
birbirimize..
hepsi bu!
hepi topu bu!

avuçlarında can çekişiyor ruhum
idam sehpasında canımı alacak cellat gibi sözlerin
ömrüm ağzından dökülecek kelimelere gebe
yaşamın biletini sen kes diye
bağladım gönlümü sana
mutluluğum senin dilinden dökülende..

bakışların hala aynı mı?
hala bana baktığın gibi mi bakıyorsun herşeye ve herkese..
ahh ağrım..
ah sancım..
kabuk bağlamayanım..
beni de götür sensizliğe..

beni buralarda öksüz bırakma....
buralar soğuk,yağmurlu,kasvetli...
beni bırakma,beni sensiz bırakma...

itiraflar döküldü söze
dilin kemiği yok
laflarım sıraya dizildi,
sırlarımız söküldü ilmek gibi
düştü yüreğimize..

paylaşacak birşeyler olmalı hala..
yanılan bir ben miyim yoksa
avunan sadece ben miyim
ve avutan sadece gündüzlermi
gecelerde can çekiştiren olmalı..

aklıma ne geldiyse yazayım dedim
düşündüm,aklıma bir tek sen geldin
geçen gün çorbayı karıştırırken olduğu gibi
yolda yürürken aklıma düştüğün gibi
o şarkı çıktığında içim sızladığı gibi
olur olmaz aklım da olduğun gibi
yine aklıma sen geldin
elimde değil..
susma ki susmayım karşında
yerli yersiz
ve sebepli sebepsiz
havadan sudan da olsa
susma konuş kırgın da olsa..

sus pus olmuş
içime gam gibi oturmuşsun
öylece..

kalakaldım
üzüldüm
bu sen misin?
ve
bu ben miyim diye?
donakaldım öyle
kızma
hak ver
şaşkınlığım
bu suskun haline
elimden bir şey gelmemesi değil
içimi acıtan
girememek,sokulamamak yüreğine..
ben şimdi bu çelişkiyle
ve bu med ve cezirle
nereye kadar giderim?