Med Cezir Şiiri - İsa Yılmaz

giderken kimse yoksa yanında
yalnızsın
beni de götür, diyen biri yoksa eğer
yalnız bile değilsin
mutluysan eğer kimsen olmadığı için
ayakların taşıyabiliyorsa seni hala
bir tekerlekli sandalyeye muhtaç değilsen
alkışlanmak ve pohpohlanmak umurunda bile değilse
bir kadının bakışlarında hayat aramıyorsan
şu pis dünyaya masum bir çocuk getirme telaşında değilsen
tüm insanları boşver gitsin

zaten bir başına doğmaz mı insanlar
can verirken de yapayalnız değil midirler
bırak ortadaki boşlukları da doldurmasın faniler
med-cezirlerle yüreğini boğacaksa denizler
al ayaklarını ve ıssız çöllere yürü
uzun lafın kısası yalnızsın
ve hep öyle kalacaksın
tek başına ağlamaktan korkmuyor
ve kahkaha atarken kimseleri rahatsız etmiyorsan
tüm insanları boşver gitsin! ..