Meczup’ dan Şiiri - Selver Güvercin

Bu gün günlerden neydi
Bilmiyorum.
Ama bildiğim onu gördüm
Gözlerinden iki damla yaş
Aktı gitti taaa
Gönlünün derinliklerine…
İsterse deymesin ellerin elime
İsterse karışmasın nefesin nefesime
İsterse desinler deli bu nefsime…
Oturup ağlayamadım dizlerinin dibinde
Ama zannetme ki ağlamadım
Ciğerlerim göl oldu gülüm…
Seni üzmemek için
Yalnız kaldım
Uzatamadım sana
Yanağımı
Kollarımı boynuna dolamadım
Bir daha çözülmezler diye korktum,
Oysa neler düşünmüştüm neler…

Dediler ki senin elinden
İçilen su
Ab-ı hayattır
Doldur ver gülüm
Ben içeyim
Ölümüm senin suyundan olsun
Ellere hayat veren bir yudum suyun
Ver ki bana, ölümsüzlüğün,
Ölümüm olsun

Seni üzmemek tüm isteğim
Seni üzgün görmektense
Lafla değil, gülüm
Bırak ben öleyim
Ne ölmeme izin verdin gülüm
Ne de doyasıya sevmeme…
İstemedin yine beni
Yanında
Söyledim sana
Bir isteğim yok ayağının altında
Yol olmaktan başka
Sen çiğne gülüm
Beni sen çiğne…
Ben senin gülüşünü sevdim
Ben senin beni üzüşünü sevdim
Ben senin kızışını sevdim
Ben senin hainliğini sevdim
Ben senin ihanetini sevdim
Sevdim gülüm
Her şeyini sevdim
Bu benim kaderim
Sevdim gülüm
Karşılıksız sevdim…

Cenneti sordum
Senin yanındaymış
Cehennemi sordum
Senin yanındaymış
Geceyi sordum
Senin yanındaymış
Gündüzü sordum
Senin yanındaymış
Aklımı sordum
Senin yanındaymış
O zaman ben nerdeyim?
Gülüm…
Düşünemiyorum,
Sensizlik bir ölüm
Ben bin defa öldüm…

Bana bakınca
Ağlama
Vah zavallının haline
Sevip
Sevilmeyenlerin haline
Ağlama gülüm;
Ağlama…

Ben her zaman
Sarhoşum
Sevginle böyle
Ne olur bir gün bana
Derdini söyle
Hiçbir şey gelmez elimden
Belki,
Ağlamaktan başka
Gülüm;
Ama ben, senin ağlatmanı da sevdim…

Kapının önünde
Uzayıp giden
Bir servi olsam
Sen geçtikçe ardından
Bir sağa bir sola
Baksam
Ve geçerken sen
Bakıp bakıp
İçli içli
Sessiz sessiz ağlasam…

Unuttum sanıyordum, gülüm
Aldanmışım…
Görünce ağlamam diyordum, gülüm
Hep aldanmışım
Yarabbi, bu nasıl? Sevgi böyle
Yanmışım, yanmışım, her dem
Ben yanmışım…

Bir kere duysam sesini
Bir kere söylesen
Bir zamanlar beni sevdiğini
İşte o zaman ölürüm
Sen de kurtulursun
Gülüm… Ben de

Silmedim sazımın üstünü,
Senin şavkın duruyor diye;
Çalmadım sazımı o günden sonra,
Tellerinde sesin geziyor diye;
Kalkamadım yerimden gülüm,
Yanında olmamı
İstemiyorsun diye
Gelmedim,
Seni üzmemek için
Yarabbi bu nasıl yazıymış?

Korkma gülüm
Korkma
Ben senden önce ölürüm
Ahirete de
Senden önce giderim
İşte o zaman
Gel mezarıma
Bir zamanlar sevdiğini
Sessizce söyle duyarım gülüm, duyarım…

Gözler kalbin aynasıdır
Dilin söylemese de
Hayalim gözlerinde
Niye gülüm, niye?
Bizim kaderimiz böyle
Deli diyorlar bize, deli, niye?
İnsan olarak ağla
Sevmeden ağla
Bir zamanlar
Biri vardı diye
Zavallı biri diye ağla
Sevdi, sevilmeden öldü diye ağla
Biliyorum dönüşü olmayan bir yoldayım
İstiyorum ki senin yanına gelince öleyim.
İki damla gözyaşın akar kuruyan gözlerinden
Canıma değer, girer kalbime
Kıyamete senin kokunla giderim… Gülüm.

Temmuz 2006 Ankara