Meczub Şiiri - Taş İskele

Oldum deme,
Deliliğine,
Ne oldum delisi derler...

Yine akıl oyunu
Ya zirvedeki oksijen fazlalığı
ya da
derinlerdeki oksijen azlığı.

Akıl fazlalığı
ya da
noksanlığını delilik sanan normundaki akıl,
ne bilsin 'can' deliliğini.
Cezbe yüreğin işi,
Akıl ne bilsin can delisi meczubun hâlini..
Fazlası noksan,
noksanı fazla can deliliği...

boşlukta açtığı tünel ile boşluğa firari yüreğin cezbesi bu ya,
kapısı açık kafesin parmaklıklarını kırılganlığı ile kırarak,
yeni kafesine maviler kotarıyor
renksizlikten.
***
Ey sen,
Can delisi!..
Karanlığını topluyor,
bakışına topuz yapıyorum canım deli.
Tel tel her bir sözcüğüne,
yüreğinin dikenli tellerini uluyorum,
vuruyorum topuzunu
yüreğime yüreğime.

Sen kokuyor dizelerim.
Oturup içiyorum.
İçelim mi, diye sormuyorum.
Hayata derdest olmuş yüreğim,
iki mavi arasında bakışınla kazdığın boşluğunda
sermest olmuş canım.
Hazandan güz’ellemeler işliyor canıma, uzak bakışın.

Ne oluyoruz, ne olmuyoruz?
Saymayı bıraktım,
ne olduğumuzun
ne de olmadığımızın çetelesi yok.
Ne olduğumuzun, ne de olmadığımızın seyrindeyiz.
Yüreğin közünde mütemadiyen,
boşluğun esintiden çeşnisi ile canımızı közlüyoruz,
can cana.

Gözlemiyoruz,
izlemiyoruz,
bakmıyoruz.
Seyr'ediyoruz, iç denizimizdeki manzarada, manzarayı.

Bir oluyoruz,
iki olmuyoruz. 

Aklın ikilik sisteminde,
sıfır var,
bir var,
iki yok.
İki yok..

O iki biziz deli,
ama yokuz,
varlığımız sıfırdan,
birden mürekkep.

Ah be canım deli.

Ne güzel kokuyorsun.
Her dizen mor mürekkep kokulu,
yüreğindeki papirüse seyyahım.

En ilkel halimle,
seni italik yüreğimle karşılıyorum.
Okumadan kâtip oluyorum.
Yüreğim boşalıyor.
Sayfalar açılıyor.
Yılların, yıllardır çizip biriktirdiği hatlar,
haddini bilmez oluyor.
Çizgisiz hale geliyor,
azdıkça azıyor keşmekeşliği.

Kendi kendimle konuştuğumun,
delirdiğim farkına varıyorum.

Ah be deli, diyorum kendi kendime.

Üç nokta, sonsuzluk oluyor.
Unutuyorum ben'i.
Ben'i unuttukça,
sende kendime geliyorum.

Akıyorum.
Cezbe ile...

Yunus'tan dizeler fenerin olmuş,
Yönümü bul istiyorsun..

"Deprenmeden dil dudak, / Sözü işiten gelsin. "

Gelgitindeyim cezbenin,

Kendime mi gelsem,
Sana mı gitsem?

Ne fark eder?