Mecruh Vatan Şiiri - Emir Yılmaz

Kiminin eli kanda
Kimininki toprakta
Kimi kaybetmiş tüfeği
Tutmaz olmuş eli
Vuruşuyor dört kırık parmakla
Kimi yürüyemez
Bırakmış tek bacağı akşamki akında
Kimi tek kalmış
Yakmış son sigarasını
Belki Biga belki Sarıkamış
Kimi donmuş Moskof’a giderken
Kimi vurulmuş Anzak’ı vururken
Kimi Mehmed demiş kendine
Kimi “Vatan” demiş haykırırken
Karşı cepheye koşarken düşünmemiş
Mermiyi yemiş de düşmemiş
Kimi Kuvva olmuş, bir tabanca
Bir de bohçayla düşmüş baba ocağına
Sönmemiş, er gibi ölmüş
Ruhu, uçmağdan düşmüş Kemal’in huzuruna

Kimiler toplanmış hepsi olmuş
Hepsi göğüs geren ordu olmuş
Gam gaflet bilmemiş vuruşmuş
Hepsi ırkı için savaşan er olmuş
Bir olmuş beraber donmuş
Bir olmuş beraber cephede uzuv aramış
Bir olmuş kardeşini kınasından tanımış
Ağlamamış, karşı cepheye koşmuş
Hepsi bir olmuş toprağa oturmuş
Hepsi bir olmuş isimsiz şehit olmuş

Adsız şehitler toprak olmuş
Türk’e kalacak yurt olmuş
Kanları ıslatmış yurt orman olmuş
Duaları bitmemiş ocağa evlat olmuş
Evlatlar unutmamış, Ata’ya umut olmuş.
Şehitlerden umutlara kanlı tarih Vatanı bulmuş
29.01.2019
Emir Yılmaz