Mecruh Eylül Şiiri - Nermin Erol

güneşi eriyip biten bu eylül ikindisinde, dağlanırken gözlerimde hasret
yer gök vakur bir sevdanın tesirinde sükut, ah bu ne yaman sessizlik

öyle bir mahkûmun gözleriyle bakıyorum çaresiz
bakışlarım bir kadının umuduna ilişiyor martı kanadında
ve sevdayı okuyorum gözlerinde
anlıyorum ki, her kadın biraz çocuk ve çokça sevgi

ah kısacık bir mutluluğun demine dalmak
benim mimozalara konan kelebek düşlerime benzer

sonsuz bir susuştayım şimdi
kirpiklerimin altına saklı ürkek mahzunluğum
ve kızgın bir kartalın pençesinde ömrüm
ihtilaçta

güllerin yaşam savaşını kaybettikleri andır
savunmasız yenilgiler
tutuklu kalınca ihtiraslar
haksız davaların kelepçesinde
uçamazsın tek kanatlı bir kuş gibi
kapısı özgürlüğe açık kafeste

gittikçe oyuluyor fikrimin duvarları
isyan kaskatı bileklerimde
umurumda değil bu infaz edilişler
umurumda değil, yalan yanlış değişler
ben dokunamadığım mabedime azaptayım

geciktim sevinçlere
içimde ki çocuk can çekişiyor
üstümde kandilsiz bir boşluk
sinemde giz dolu küller tütüyor

maznun duruşumun hatırasıdır
mağrur yüzümün hicran çizgileri
ah kuşkonmaz çiçeğidir gönlüm
hassas, kırılgan

özümsemişim demek
çalımladım yine sapır sapır kederleri
sarnıç arsızı avuçlarımla

mecalsiz anlarımın en sığ saatindeyim / kimliksiz
bulut arkası ay yansıması / süzme ışık
payıma düşen çeyrek umut olmalı
perde aralığı kısık bakışlarımda

gittikçe çoğalıyor
fikrimi yoran sarılgan düşüncem / sarkacında beynimin
paydaşsızım
doğmamış çocuğun yetimliği kadar / sığınaksız

hani nerede o dolunay bakışlarım
yakamozu sönmüş gri denizlere benziyor
ve tevekkeli akan nehirlere
menzilinde kaldığım bir tecelli bu
neylersin

renkleri soldu, kokuları bitti baharımın
titriyor bütün vakitler
güzden esintiler nefes kesiyor
gerdanımda saf inciden yağmurlar
sağanak sağanak
ruhumda afetler oluşturuyor!

19 / 09 / 2009 / N_Erol