Mecnunu dağ kadar yazmışlar

Şu daldığın anlarda ne düşünüyorsun?

Kendi içinde bir yolculuğa mı çıkıyorsun?

Peki ya ben neresindeyim bu yolculuğun?

Kabul, o anları bile kıskanıyorum

Zaman günü bitirirken

Ben yine seni var ederim

Bir nahoş uyku sarar gözlerimi

Seni düşünmekte diretirim

Sonra bu çekişme adının son harfinde noktalanır

Bana düşürme bu itirafı

Yiğitliği sende kalsın

Gerçi sözcükler bir bakışın ağırlığı karşısında ne eder ki?

Yüzüne inen her darbede bağrıma bir hançer saplanır

Ben o an zincirler dolarım öfkeme

Dikenleri kanatırken zincirlerin

Benim başım döner

Beni kaybetmekten korkarım

Ortalığı kana bulamamak için aklıma bir bekçi bırakırım

Fakat yine de acı içinde kıvranırım

Sonra sana dönerim

Gözlerim gözlerinin kıyısında seni var edecek bir kırıntı arar

Mecnunu dağ kadar yazmışlar da

Seni nasıl es geçmişler?

Bence sen mecnuna bir halat uzatırsın aşka dair

Sen ki benim için güvenli bir limansın

Bitmemiş güzel bir şiir

Huzurlu bir çehre

Hayatın güzel tarafı

İyi bir dost ve aziz bir sevgilisin

Alabildiğince geniş bir gökyüzü

Akıp geçmeyen geçip bitmeyen bir zaman dilimi

Sonsuzluğa uzanan bir arzu

Sen, sana dair bir bensin

Sevgiye dairsin

Yani seni sevmek kadar içten bir şarkı bilmiyorum ben

Yanında olmak kadar sağlam bir kale

Yüzüne bakmak kadar güzel bir bahar

Elini tutmak kadar tatlı bir duygu

Sana dokunmak kadar erken bir özlem

Al beni yanına, yarınına

Merhametinle bağışla

Sevginle büyüt

Varlığınla yaşat istiyorum

Beni bırakma bu vahşi insanların arasına

Bu ruhsuz, çok yozlaşmış, çok kirlenmiş insanların

Sırf sen geçecek dedin diye geçmeyeceğini bildiğim şeyler bile sükûn buluyorken içimde

Seni seviyorum işte bu benliğimin en gerçek ve en içten hakikati