Mecnunluk Tuğlası Şiiri - Nebi Ünler

(Şemistan Elizamanlı – Cenab Leytenant dinlerken....)
.....
Gördüğünü okursun... Duyduğunu okursun
Ve kendince uyduruk, kafiyeler dokursun...
Bir ayna açar sır’ın, “Çok yolun var hiçliğe...”
Kelamsız düşer kalem... Henüz fokur fokursun!
.....
Mecnunluk tuğlasından, şairliğin binası
Dünya da ki varlığın, Samanyolu hizası
Küçük görme kendini, amma büyükte görme,
Başın üstünde kılıç, Molla Kasım sigası,
.....
Çomak Dede’den gelen, adınla neydi hitap,
Baban nasihatıyla, nasibin olmaz kitap...
Havaya yaz, suya yaz, gönlünden döküleni
İlhamın kesilmeden, gönlün düşemez bitap!
.....
Şair oldum diyorsan, hani pir’in tuğrası?
Dadaloğlu eylermi, bu meydanın buğrası
Taşan lav püskürmesi, sükutuna göl olsun
Hiç’liğin temeline, koy mecnunluk tuğlası...
.....
Bilirmisin ne idi, o Hallaç’da kabartı?
Nesimi’nin çilesi, dar da bıçak abartı...
Bektaş, Yunus, Mevlana, Karacoğlan yutkunuş,
Yılgın Yağmur düsturun, haddini bilmek şartı!
.....
Dedeoğlu Aşiyansız, 23.02.21 – 13.57 Y.Y.
......................