Mecnunlar Gibi Şiiri - Fırat Çandır

Kuş uçmaz kervan geçmez
Makamsız bir yalnızlık türküsünde
Kanı akmaz sesi çıkmaz
Yürekler yetmez acılardayım...

Ve artık adım gibi eminim
Sensiz yaşayamayacağımı bilerek
Ölümlerime sebep olmak için
Canım avuçlarında çekip gittin...

Yere göğe sığmaz sevdamı
Söze sese ele güne muhtaç ettin
Yüzüm gözümden utanır oldu
Bari öldür beni göm gamzelerine...

Kenarsız köşesiz şekillerde
Fiilsiz yüklemsiz çekimsiz ve yalın
Gizli öznesi sen ve ben bir cümle
Kural tanımaz asi bir sevda...

Sen silahsız katil suçsuz cani
Ben kanamasız yaralı bir zavallı
Teşhisi konamayan ilacı olmayan
Bilinen itiraf edilemeyen hastayım...

Yelkovan uyuyalı çok oldu koynumda
Ve hatta zaman uyudu, takvimler
Çok sular geçti ayaklarımın altından
Gittikçe uzaklaştın gittikçe bittin...

Kurşunlar oldun önüne atladım
Hançerler oldun yüreğime sapladım
Ama seni dokunulmazlara sakladım
Yine yetmedi sana, yaranamadım...

Ömrüm ol dedim ömrümce ol
Semalarımda güneşim ol istedim
Yangınıma ateş kışımda soğuk oldun
Oldun, battın, bittin ve gittin...

Unutma birgün geri dönersen sana
Seni affedersem bana lanet olsun
Senin için akan tek damla yaşa
Katmer katmer yazıklar olsun...

Bırakmadın ki adam gibi seveyim
Aramıza aşılmaz setler kurdun
Vazgeçtim Leylalarım olmandan
Bari bırakta Mecnunlar gibi öleyim...