Mecnuna Döndüm

Kendimi bildim bileli bu gönül hep kan ağlar
Bitmiş aşkın ardından sürekli matem bağlar
Giden gençliğim olmuş gözlerimden yaş çağlar
Leylasını kaybeden deli Mecnuna döndüm

Deli divane gibi çöl çöl dolaşır oldum
Şu dertlerin elinde gençliğimle kayboldum
Hayattan tatmadım hep derinden yok oldum
Leylasını kaybeden dertli Mecnuna döndüm

Herkes mutlu gezerken ben her gece ağlarım
Viraneye dönüştü hasret kokan bağlarım
Hasretlik dinsin diye yüreğimi dağlarım
Leylasını kaybeden yıkık Mecnuna döndüm

Ben her gece ağlarken keyif çatar insafsız
Şereften yoksunmuş demek körolası vefasız
Bir gün hesap verecek yıkılası imansız
Leylasını yitiren dertli Mecnuna döndüm

Adım Hüseyin iken şimdi oldu YARALI
Gün yüzü görmedim aşık oldum olalı
Yüreğim de daralmış olmuş bahtı karalı
Leylasını kaybeden deli Mecnuna döndüm