Mecnûn Leylâ'sız Kaldı Şiiri - Hanifi Kara

MECNÛN LEYLÂ’SIZ KALDI

Acımadı bir vakit, düşürdü beni nâra
Bu nasıl bir aşkmış ki, benzim sararıp soldu.
Beklenmedik bir anda, kalbime açtı yara
Bu nasıl bir güzel ki, birden gönlümü çaldı.

O yâri gördüğü an, birden tekliyor yürek
Her doğruyu her yerde, n’olur söyleme direk
Karasevdâ dediğin, her hâl bu olsa gerek
Bu nasıl bir sevgi ki, aklım başımdan aldı.

Attığı aşk okuyla, on ikiden tam vurmuş
Yâre ne söz verdiyse, bir bir sözünde durmuş
Kalbimin zembereğin, sanki eliyle kurmuş
Bu nasıl bir dilber ki, beni sevdâya saldı.

Beni yaktığın gibi, n’olur sende bana yan
Ne diyeyim sen söyle, cânân mısın yoksa can?
Ben de bir hâller oldu, daha ilk gördüğüm an
Bu nasıl bir sevda ki, sevgin kalbime doldu.

Seven sevdiği için, verir elbet serini
Değişmez dünyalara, hep yüceltir erini
En sonunda öyle ki, herkes aldı yârini
Bu nasıl bir dünya ki, Mecnûn/Leylâ’sız kaldı…

05/04/’13
Hanifi KARA