MECNUN İLE LEYLA Şiiri - Kudret Akpınar

Gönlüm Leyla’ nın aşkında
Yüreğim
Ayrılık hasretinin derdinde.

Ben Mecnun,
Ben yetim,
Ben garip,
Gittim Leyla kokusunun ardından
Gittim yıldızların parlaklığının sahibine
Ve bulmak için göğe doğru
“Leyla geldim işte, sana geldim”.

İşte geldim,
Ne ardıma baktım,
Ne de seni kimseye şikayet ettim.
İşte geldim,
Onca senedir gül kokunu taşıyan,
Bu öksüz çölde
Sana temiz gelmek için arındım.

İşte geldim,
Sade senin saf aşkın için,
O benzersiz güzelliğin için,
Hiç görmesem de bırak öyle kalsın.
….

İşte geliyorsun,
Ne derdin var benimle ki,
Beni üzüyorsun.
İşte geliyorsun,
Yıllarca kurduğum hayalleri
Bir çırpıda yıkıyorsun.

İşte geliyorsun,
Bu geliş öyle bir geliş ki,
Öldürür bendeki Leyla hülyalarını.

İşte geliyorsun,
Bütün yaralar kanayarak
Yine bana kaldı işte.

Ve bana gülümsüyorsun,
Bırak verme bu acıyı ruhuma,
Bırak sevme beni bir ömür,
Ne olur acı bana, aşkından
Çöller sevgili idi, kıyma ona.

En sonunda yaptın yapacağını,
“Ben senin aradığın Leyla’ yım” dedin,
Hastalıktan zevk alana ilaçı verilir mi?

Söylesene sende Mecnun aşkıyla mı yandın
Yoksa çölde ki bu garibe mi acıdın?

Git buradan Leyla!
Çöl sana yabancı, Mecnun sana yabancı,
Ben istemem böyle yalan ilacı,
Hem buldum ben çölde kalanların Leyla’sını,
Ona gidiyorum, bekliyor Mecnun kulunu.

İşte yine bizi anlamadın,
Delisin sen deyip bana güldün
Bilmeden bizi memnun ettin
Artık git, yanız bırak bizi,
Mecnun’ da bir aşk var, Leyla’ dan ileri…