Mecnun da kimmiş! Şiiri - Volkan Kırımlı ...

Ben hislerimi dibine kadar yaşayanlardanım
böyle telefon arkasında, kağıt üstünde yaşamam
öyle korkusuzca, öyle içten, öyle umarsız
ardına bakmadan
planlar yapmadan
neler doğmuş düşünmeden
hunharca yaşarım

Gözlerimdeki ateşi, yıldızlara döksem
Rüzgarla savrulan saçlarım, özgürlüğe meydan okur gibi
Korkusuzca dans ederim geceyle, gündüzle, tanla, alacakaranlıkla
Zamanın akışına kapılmadan
Bir ömür boyu sürecekmiş gibi
Kalbimdeki çığlık, dağları deler,
Görsen dersin ki Mecnun da kimmiş!

Yıldırımlarla yarışır adımlarım, fırtınalara meydan okurcasına
Düşlerim, yıldızların ötesine uzanır
Gerçeklikle sınırlı kalmadan
Hayatın her anında nefes alırım
Ben hislerimi dibine kadar yaşayanlardanım,
Ve bu macerada, yalnızca kendime ait bir iz bırakırım

Sokak lambalarının altında kaybolurum gecenin karanlığında.
Necmlerle yarışan gözlerim, özgürlüğü arar.
Yüksek sesle çalan müzik, kalbimin ritmini belirler.
Kaldırımlarda dans ederim, ayaklarım yerden kesilmiş gibi.
Bir meyhanenin önünde dururum, içimdeki fırtınaları dindirmek için.
Cesaretimi kadehlerin ardına saklarım.
Rüzgar saçlarımı savururken, içimdeki yangını söndürmeye çalışırım.
Kimse beni durduramaz, kimsenin umurunda değildir zaten.
Ben hislerimi dibine kadar yaşayanlardanım.

Sokak çocuklarının neşesiyle dolu sokaklarda gezinirim.
Ellerindeki balonlar gibi, özgürlüğe tutunurlar. Onların neşesi, benim için bir kılavuzdur.
Platonik aşklarla dolu düşler kurarım, gerçeklikle bağımı koparırım.
Bir gün ansızın yola düşerim, gitmek istediğim yere doğru.
Planlar yapmadan, rotasızca ilerlerim.
Yolda karşıma çıkan her engel, beni daha da güçlendirir.
Hiçbir şey beni durduramaz,
çünkü ben hislerimi dibine kadar yaşayanlardanım.

Bir gün, bir limanda bulurum kendimi.
Deniz kıyısında otururum, sonsuzluğa bakarak.
Dalgaların melodisi, ruhumun şarkısını söyler.
Geçmişe bakmadan, geleceğe doğru yol alırım.
Çünkü ben hislerimi dibine kadar yaşayanlardanım.