Düşme aşk derd-ü seyline, çün aşka canan gerektir.
Tâm-u çahî-ol zebani canana kurban gerektir...
Geçse de candan o şuhlar sanma ki kadrin bilirler!
Kadr-ü kıymet bilmeye ol fettana vicdan gerektir.
Getirme, ey Bad-ı Saba, o yarin ıtr-î zülfünü;
Hasretinden öldürmeye bir kara ferman gerektir!
Yokluğunda buhurunu değdirme dem-i şuleye…
Korkarım aşk yangınına bir çerağ-ı can gerektir?
Ah gönlümü verdiğimden beri asrın Leyla’sına…
Kâni’yim ki Mecnun benim, bana bir umman gerektir.
KÂNİ (Kaan YLIDIZ)
(05.08.2021-15.40)
Kayıt Tarihi : 5.8.2021 16:28:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!