Ayın on dördü gibiydi güzelliğin
Bazen akıl almaz şekilde etkileyici
Bir o kadar da akıldan uzak
Baktıkça doyamam diye düşündürüyor
Karanlığın ortasındaki aydınlığın
Biliyorum seni sevmek mevsimlere benzer
Sürekli değişse de sürecek
Biliyorum seni sevmek yaşamaya benzer
Gençliğim gitse bile sürecek
Biliyorum seni sevmek memlekete benzer
Hükumet devrilse de sürecek
Ben ona bakıyordum
O Mardin'e
Uçurtma kadar asi bir esinti
Cennetin kokusunu getiriyor
Aşk cennet ile cehennem arasında
Yakmak ve serinlemek içinde
Gözlerin,
Söyle bana gözlerin ne renk?
Ne zaman gözlerine baksam
Bir derya oluyor gözlerin
İçinde kayboluyorum gözlerinin
Unutuyorum.
Ağırdır benim kalbim
Ha diyince kalkmıyor yerinden
Mazi, duygular, acılar
Hepsi ayrı bir yer açar kendine
Taşdıkça boşalır da
Boşalmak hafifletmez
i.
Tüm kışın soğuğunu hissediyorum
Kar yağarken aylardır yanan bedenim
Bulutlu bir akşamda ürperiyor
Kış gibi yalnızlık da son anda titretiyor
Yalnızlığı tanıyorum artık
Bir ses sürekli tekrar ediyor
Bırakma beni, sev... diye
Sevildiğimi görebiliyorum ama
Hiç bir yerde ve hiç bir şeyde yokum
Umutsuzluk değil bu
__çok istememe rağmen ve istemsiz
Önce baba oluyorum
Çocuklarımla kar topu oynuyorum
_oynarkenki sevincim çocuklar kadar
Kader elimden alıyor çocuklarımı
_bir 6.9 depreminden önce
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!