Mecnun Şiiri - Nuri Peksöz

Bekler ki kaderden inayet olsun,
Alaz bir ateşte yanıyor mecnun.
Yıkılsın tüm âlem, kıyamet olsun.
Gönlünü bu aşkla sınıyor mecnun.

Seyyah olur, düş çiçeği savrulur,
Gayyalara düşer yine doğrulur,
Abı hayat içse yine kavrulur,
Yokluk ırmağında kanıyor mecnun.

Bitmez bu adavet yar ölmeyince,
Sözler yangın olur inceden ince,
Sahrada biter mi o güzel gonca?
Bülbülü şeydaya dönüyor mecnun.

Mutmain olur mu ah dumanında?
Vebal mi bu sevda yar imanında?
Leylasız olmalı Hak divanında.
Yârini kendisi sanıyor mecnun.

Derim ki ey gönül aczini bil sen,
Bu sahrada, sen de” ölmeden ölsen,”
Seraptır Leylalar, seraptır bu ten.
Nedametle Hakk’ı anıyor mecnun.